Dit keer een persoonlijk verhaal. Wat ik dus eerlijk gezegd, best wel spannend vind, om te delen.
En misschien denk ik daarbij wel te veel voor jou hoor….
Maar klopt het dat jij misschien het idee hebt, dat bij mij altijd alles goed gaat? Dat ik vooral heel veel zennnn ben, dat ik weinig heb meegemaakt, dat thuis alles op rolletjes loopt, dat het goed gaat met Sen Yoga, en dat ik gewoon lekker in m’n vel zit …
En, klopt het dat jij dat denkt?
Voor een heel groot deel, klopt het gelukkig ook. Op dit moment gaat het goed met mij, ik ben apetrots op mijn gezin en op mijn bedrijf. Ik merk dat Sen Yoga groeit, en ik zelf ook, in wie ik ben. En daar hoort nu ook bij dat ik het nu tijd vind, om jou wat meer over mezelf te vertellen.
Omdat ik, vooral vroeger toen ik klein was, ook best wat dingen heb meegemaakt. Je zou kunnen denken, maar waarom wil je dat dan delen? Nou gewoon, om jou te laten weten, dat het leven bij echt niemand, alleen maar over Yoga, rozen, en rust en ontspanning gaat. Ook bij mij niet.
Vroeger (en nu misschien stiekem nog wel een beetje) had ik er altijd moeite mee om te vertellen hoe mijn thuis situatie was. Ik dacht altijd, dat mensen dan meteen een heel ander beeld over mij kregen, een negatiever beeld, een beeld van een ‘zwakker persoon’, dan degene wie ik graag wilde zijn.
In ’t heel kort:
Mijn moeder kreeg meerdere hersenbloedingen, toen ik een meisje van 3 jaar oud was. Ze was zwanger van mijn zusje. (die als een godswonder, helemaal gezond ter wereld kwam en nu zelf een gezonde mama is van een mooie dochter en knappe zoon). Mijn moeder raakte in coma, en kwam daar volledig rechtszijdig verlamd uit.
Dat betekende dat ze niet goed meer uit haar woorden kwam, niet goed kon lopen en ook in haar hoofd, was het niet meer zoals voorheen.
Ik heb dus bijna mijn hele leven, een gehandicapte moeder gehad, waardoor ik heel vroeg zelfstandig werd. Mijn zusje en ik deden veel in het huishouden en mijn vader nam veel taken van mijn moeder over. Het voordeel daarvan is nu, dat mijn vader echt heeeeel veel weet, over van allerlei ‘vrouwendingen’ ; )
Na nog heel wat uitdagingen met haar gezondheid, is mijn lieve moeder, nu iets meer dan 8 jaar geleden, aan een fatale hersenbloeding overleden.
Ik mis haar nog elke dag, maar weet ook, dat zij vanaf de sterren toch vlakbij mij is, en dat ze supertrots op ons is.
Mijn vader zegt vaak: “Denk NOOIT ‘dat overkomt mij niet’, & geniet van alles in het leven.”
En dat doe ik … ik ben super dankbaar voor hoe mijn leven nu is. En ik hoop dat ik jou kan inspireren om dat ook zo te voelen.
Maak er wat van, doe waar je van droomt, en geef je zelf dat wat jij nodig hebt.
Liefs van Samenta ♥